جنگل حرا محدوده وسیعی از درختانی است که نه به آب وابسته است نه به خشکی. بوشهری ها و مردم بومی عسلویه هم می توانند بخشی از جنگل های حرا را ببینید چه برسد به مردم جزیره قشم که با این درختان زندگی می کنند و مراقبند چوبش را به یغما نبرند.

بعید است گردشگری به جزیره قشم برود و بخواهد همه جاذبه های آن را ببیند اما سری به روستاهایی که به جنگل آبی حرا راه دارد نروند، روستای سهیلی یکی از راه های ورود به این جنگل است که باید تا نزدیکی های آن رفت از اسکله، قایقی به قیمت ساعتی ۷۰ هزار تومان اجاره کرد و با یک راهنمای محلی دل به دریا زد و از درختان مانگرو این جنگل دیدن کرد.

برخلاف جنگل های دیگر نه می توان در آن آتش روشن کرد و نه از شاخه هایش بالا رفت. اینجا جنگلی است که به سختی می توان لابه لای آن قدم برداشت به خاطر همین همه گردشگران با قایق دل به جنگل می زنند!

عادل ابراهیمی راهنمای گردشگری محلی است که با گروه های گردشگری همراه می شود. اهل روستای سهیلی است و در جمع خبرنگارانی که به جزیره قشم رفته اند اطلاعاتی درباره این جنگل و شگفتی هایش می دهد و از آفت موش هایی می گوید که همراه با لنج ها در سالیان قبل به این جنگل آمده اند.

اگر چه تعداد زیاد موش ها آفت است اما شاید تنها مزیتی که داشته اند این بوده که این موش خرماها باعث شده اند، معروفترین شاهین دنیا که نامش شاهین سینه خیاری آفریقایی است به اینجا کشانده شود. شاهینی که به گرانترین قیمت در امارات فروخته می شود و به پول ما ایرانی ها ۶۲ میلیون تومان قیمت دارد.

خرچنگی که گیتارزنان راه می رود

عادل می گوید: غیر از این شاهین بیش از ۸ نوع عقاب و پرنده شکاری نیز در این جنگل وجود دارد که بیشتر در فصل بهار دیده می شوند.

عادل نوعی از خرچنگ گیتارزن را نیز نشان می دهد و می گوید که یک دستش کوتاه و دست دیگرش بلند و شبیه گیتار است به همین دلیل مردم قشم به او گیتارزن می گویند.

ماهی گل خورک یک نوع ماهی مخصوص این جنگل است که تا وقتی بدنش مرطوب باشد می تواند در خشکی بماند و با پوستش تنفس کند. این ماهی ها کمیاب هستند و تا زمانی که بدنشان مرطوب است محتویات گل را می خورند و وقتی بدنش خشک می شود دوباره به آب می رود.

آّب شیرین کن درختی!

شگفتی جانواران این جنگل یک طرف، آب این محدوده نیز یک طرف دیگر. ۸۰ درصد آب این محدوده حاوی نمک است و شاخه های درختان که به آب نزدیک تر هستند، مانند آب شیرین کن عمل می کنند.

وقتی آب به مرحله مد می رسد، هر شاخه حدود دو سی سی آب را به خود جذب می کند و هنگامی که دبی آب پایین می رود، با نور آفتاب نمک را پس می دهند و آب شیرین جذب درخت می شود.

دو درصد نمکی که باقی می ماند وارد درخت شده و با نور آفتاب از طریق برگ ها مانند حباب های بلورین نمک بر روی برگ ها ظاهر می شود. این روزها می توان بلورهای نمک را روی این برگ ها دید.

درختان مانگرو اوایل تابستان گل معطری داردن و اواخر تابستان میوه می دهند. عادل می گوید که بومی های قدیمی به میوه آن خرک یا کنگ می گویند.

گل این درخت خشک شده و میوه آن سبز، زرد و سپس سیاه می شود. داخل میوه همان روی درخت جوانه می زند. آن وقت که از درخت جدا شد با جذب آب در هر جایی از جنگل که متوقف شود، رشد می کند و به عنوان یک درخت مانگرو قد می کشد.

سالها پیش وقتی هنوز تردمیل و خیلی از وسایل لاغری دیگر اختراع نشده بود، مردم از آب و گل این منطقه برای لاغر شدن استفاده می کردند.

آب و گل جنگل حرا نمک و آهک دارد. مردم گل را به تن خود می مالیدند و نیم ساعت در آب شنا می کردند.

این روش را عرب ها خوب یاد گرفته بودند و می دانستند که این کار خاصیت تناسب اندام و لاغری دارد.

اولین دهل قشم از تنه درختان مانگرو ساخته شد

در بین همه شگفتی های جنگل حرا باید عمر زیاد درختان را نیز به یاد داشت. درختان مانگرو آنقدر عمر می کنند که تنه هایشان محکم می شود.

به همین دلیل زمانی که تکنولوژی خالی کردن داخل چوب وجود نداشت، دو سر چوب تنه های این درخت را برش زده و می بستند و از آن دهل می ساختند.

عادل می گوید که اولین دهل در جزیره قشم با همین چوب های جنگل حرا ساخته شد. از طرف دیگر چوب این درختان دود سیاه ندارد و آب نمک و مواد چربی را نیز جذب می کند و برای ذغال بسیار مناسب است.